De wereld is een podium, en volgens William Ludwig Lutgens (1991, Turnhout) is het theaterstuk dat zich daarop ontvouwt een tragikomedie. De Belgische kunstenaar vangt in zijn werk de absurditeit van het dagelijks leven. Hij vormt zijn waarnemingen om tot groteske scènes die hij verrijkt met verwijzingen naar de kunstgeschiedenis, wereldnieuws en hedendaagse politiek. 38CC presenteert de eerste solotentoonstelling van Lutgens in Nederland: Happy to hear you’re doing fine.

Vertrekpunt voor de tentoonstelling is voor Lutgens de almaar groeiende rol van kwetsbaarheid in samenleving en kunst, en de relatie tussen lichamelijkheid en vrijheid. Dit vertaalt zich in levensgrote, beschilderde poppen die gezien kunnen worden als driedimensionale schilderijen. Rustig afwachtend zitten en hangen ze verspreid door de ruimte. In combinatie met tekeningen en schilderijen van groot formaat, transformeert Lutgens de tentoonstellingsruimte tot een decor voor poppentherapie, waar de poppen fungeren als spiegels voor de toeschouwer. Ze roepen verschillende associaties op: reflectie van individuele eenzaamheid maar ook een gevoel van verbondenheid. De poppen zijn als marionetten van de kunstenaar. Hij gebruikt ze voor zijn onderzoek naar menselijke driften en gevoelens als schaamte, isolatie, en onderdrukking.