De Informelen

De term ‘informeel’ wordt begin jaren 50 geïntroduceerd in Frankrijk. Ook in Duitsland wordt de aanduiding gebruikt voor schilderkunst waarin een bewust gekozen compositie of figuratie – een herkenbare voorstelling – afwezig is. Olieverf is niet langer het gangbare medium. Schilderijen en objecten worden ‘informeel’ genoemd omdat met nieuwe schildersmaterialen geëxperimenteerd wordt. Zo worden as, zand, gips, hout, perspex, papier en soms ook herkenbare voorwerpen (ready mades) aan de verf en dus aan het schilderij toegevoegd.

Voordat de Nul-groep zich formeerde waren Armando, Henk Peeters, Jan Schoonhoven, Kees van Bohemen en Jan Henderikse actief in de ‘Hollandse Informele Groep’. Nul is dan ook onverbrekelijk verbonden met de informele kunst zoals die in Nederland met een groot aantal kunstenaars aan het eind van de jaren 50 vertegenwoordigd is. Hun abstracte schilderijen herken je vooral door het gebruik van allerhande materialen en het experimenteren met monochromie: verf in overwegend één kleur.